บทความ เรื่อง เครื่องรางของขลังหรือวัตถุมงคล

ของขลังหรือวัตถุมงคลมีมานานนับพันปีแล้วในชนชาติอื่น ๆก็มี ซึ่งเกิดจากความเชื่อถือ/ศรัทธาในสิ่งนั้น ๆ คนไทยส่วนใหญ่จมีความเชื่อถือแบบประยุกต์ระหว่าง พุทธ พราหมณ์ ผี และอีกส่วนหนึ่งก็มีความเชื่อถือในลัทธิศาสนาอื่น ๆอีกหลายลัทธิ หลายศาสนา และเป็นสิทธิตามกฎหมายด้วย

ในยุคแรก ๆ จะนิยมพระเครื่องหรือรูปจำลองที่พกพาติดตัวไปข้างนอกได้ (พระพิมพ์) สร้างขึ้นเพื่อ “เอาบุญ” นิยมใส่กรุ หีบ ไห บรรจุใต้ฐานเจดีย์

ในยุค ร. 3, ร. 4 นิยมพระกริ่ง ซึ่งมีอิทธิพลจากพุทธนิกายมหายาน แต่ในยุคนี้จะนิยมพระเครื่องเป็นพุทธรูป รูปเกจิต่าง ๆ รูปเทพต่าง ๆ และที่นักเลงพระนิยม คือ เบญจภาคี ประกอบด้วย  1) สมเด็จวัดระฆังโฆสิตาราม  2) พระนางพญา จ. พิษณุโลก  3) พระกำแพงซุ้มกอ  จ. กำแพงเพชร  4)  พระผงสุพรรณ จ. สุพรรณบุรี และ5) พระรอด จ.ลำพูน และนอกจากนี้ยังมีอื่น ๆ อาทิ หลวงปู่ทวด ขุนแผน สมเด็จวัดปากน้ำ เป็นต้น

                สรุปได้ว่า  ความเชื่อถือ/ศรัทธาในเรื่องนี้มีมาช้านาน และมีพัฒนาการมาตามยุคตามสมัย ฯ

ส.ส.

10/12/67

แท็ก:

ยังไม่มีการตอบกลับ

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ความคิดเห็นล่าสุด